Maddenin orijinalliği ilahî düşünceye aykırıdır. Kur'an ve din düşüncesi dünyanın maddi şeylerdeki tekeline karşıdır ve onu reddetmiştir. Eğer Materyalist maddenin açmazında kalırsa, dindar insan din semasına giden yolu açar.
Materyalizm, maddenin özgünlüğü ve maddecilik çağdaş dünyada ve modern felsefede ortaya çıkmamıştır ve felsefi bir doktrin ve sistem olarak kökleri antik çağdadır, ancak kuşkusuz bu düşüncenin günümüzde önemli bir yeri vardır.
Yalnızca maddenin var olduğuna inanan materyalistler, varlığın tüm yönlerini yalnızca bilimin bilebileceğine inanırlar. Bu nedenle, bu dünyanın ötesinde konuşmak anlamsızdır. Ancak dini ontoloji, dünyayı şehadet ve gayb olarak ikiye ayırır. Dini düşünce, gaybı ele aldığında maddi düşünceden ayrılır, çünkü bir materyalist gayb âlemine inanamaz.
Bu ontolojiyi Câsiye suresi 24. ayetinde müşahede edebiliriz: Dediler ki: “(Her şey) yalnızca dünya hayatımızdan ibarettir. Ölürüz ve diriliriz. Bizi, ancak zaman helak etmektedir.” Onların buna dair hiçbir bilgileri yoktur. Yalnızca zannetmektelerdir.
Allah bu ayette materyalizmin temel inancını tenkid edip inkar etmekte, ona inananları bilgi eksikliğiyle tanıştırmakta ve onların inancına sadece anlamı "bilim"in zıttı olan "şüphe" adını vermektedir. Böylece Kur’an, "hayatın maddi dünya üzerindeki tekeli" inancını reddeder.
En’âm suresi 74 ayetinde şöyle buyruluyor: (Hatırlayın!) Hani İbrahim, babası Azer’e demişti ki: “Putları ilah mı ediniyorsun? Şüphesiz ki ben, senin ve kavminin apaçık bir sapıklık içinde olduğunuzu düşünüyorum
Allah, görünen ve görünmeyeni bilen olarak bilinir, burada Allah'ın iki ilmi alanı ayrılır. Belki de bu ayet, maddi ontolojiye karşı Kur’an ontolojisinin temellerinden biri olarak kabul edilebilir.
Âl-i İmran suresi 169. ayeti: Allah yolunda öldürülen (şehitleri) ölüler sanma. (Hayır, öyle değil!) Bilakis, onlar diridirler ve Rableri katında rızıklanmaktalardır. Bu ayette şehitler hak yolunda diri sayılmaktadır. Bu, hayatın maddi ölümle sona ereceğine inanan maddi dünya görüşünün inkarıdır.
(iqna.ir)
